सहरले पनि हुने खाने भनेर कति छुट्टयाइएको छ जस्तो लाग्छ मलाई ।  सहरको बसाई पनि कता कता असहज हुन थालेको छ। एक दिनको कुरा हो सधैं जस्तै गरि धारामा पानी थाप्नका लागि लाइनमा बसेकी थिए ।

यसो सुन्दा नाम पहाड़ी र मधेसी मिश्रित उ छ नेपाल र भारतको सीमानामा आश्रित भारतीय धोती भनेर केहिले भन्दा उसलाई सिमामा स्तम्भ बनि उभिन्छ मुसुक्क मुस्काई। पहाडिलाई बरु थाहा छैन कति मिचियो जमिन मधेसी भनि हेपिएको

भनेकै हुँ ती पैताला अप्ठ्यारोमा आउन मान्दैन । तिम्रो हैसियतले झुपडी छानोमा आउन मान्दैन । सरकार तपाईंको जुत्ता बन्न स्वीकार छु बरु यो मन खाडी मुलुक बिरानोमा आउन मान्दैन । तिमी झन्डा समाउदैमा देश हाक्ने कुरा

कोरनाको त्रास फैलिए संगै लामो लकडाउनले घरमै बसिरहदा श्रीमतिसंग ठाक ठुक परेको तीन दिन भएको थियोे।म प्राय मोवाईलमै गजल लेखेर बसिरहेको हुन्थे! त्सदिन साँझ मोवाईल खोल्ने बित्तिकै म्यासेन्जरमा आएका म्यासेज मध्ये एउटा म्यासेजले मेरो ध्यान तान्यो।लेखिएको

विश्वबिद्यालयबाट प्रथम श्रेणीमा स्नातकोत्तर उत्तीर्ण गरेका एक हुल युवाहरु ईपिएस् पास भएको अवसरमा खुसी सेलिब्रेट गरिरहेछन् । छोरो शहर बसेर पढ्दै गर्दा बम्बैका गल्लीमा बाले मारबाडीको गाडी पखाल्ने बेलामा सधैँ राम राम गर्दै सोच्थे मेरो छोराले