साहित्य Archive
यस बेला केही निस्तेज शिरहरू झुकेर सभक्ति अभिषेक चढाइरहेछन् म तिम्रो ठाडो शिरलाई झन् ठाडो देख्न चाहिरहेछु यस बेला केही दुर्बल मुठीहरू फुकेर विनीत भावले जम्लाहात जोडिरहेछन् म तिम्रो वज्रमुठीलाई झन् सबल देख्न चाहिरहेछु यस बेला
म अथक यात्री हु मात्र बम बारुदको झोला बिसाएर आएको छु फेरिपनि बलिदान आवश्यक पर्छ भने देशका लागि नालापानी र कालापानीमा लड्न तयार छु। लिपुलेख हुँदै उपल्लो कर्णाली अनि कोसि सम्झौतालाई खारेज गर्न तयार छु ।
गाउँबाट हजारौं सपना बोकि मनको भावनासंग साक्षत्कार गर्दै अनेकौँ चाहना बोकि उक्लिए तिम्रोशहरमा यहाँको रमझम भित्रदेखिने अनगिन्ती दर्दनाक पिडा बोकि उभिए जेनतेन तिम्रो शहरमा ठाउँ पिच्क्षे फरक बुझाई र बसाइँसरार्इ हुदोरहेछ आफ्नो पनि हेर्दाहेर्दै पराई हुदोरहेछ
” आमा” डाक्टर बनी आउदैछु बंगाल देशबाट प्लेन उडयाे आमा आफ्नो देशको आकाशमा घुम्दा घुम्दै पशुपतिनाथले छल्यो आमा अब त घर पुगियो भन्दै थिए रनवे मै जहाज ढल्यो आमा बाहिर हेर्ने धेरै कोसिस गरे तर
सपनाहरू यथावत् –यगावत् छन् कुनै परिर्वतन छैन सन्नानी ! छैन, जीवनको कुनै सापेक्षिक दर्शन छैन आँगनको डिलमा उभिएर हेरेकै हुँ सूर्योदयको रातो धाम उही, उदाउने कुनै छनक छैन उहुँ ,फेरिएनन् सान्नानी ! मस्तिष्कमा उतारिएका क्रूर तस्बिरहरू
मैदाको सेतो पिठोमा कालो मासु हालेर श्वेवत आतंक फैलाइरहेछ काभ्रे मम सेन्टर मेरो साथी तिमिले भर्खरै मासु र पिठो भिन्न गरेर खाएको खाजाको आदिकथा सुन्न उहिले तिम्रो मामाले उनकै प्रिय बहिनी तिम्रो आमालाई पेवा दिएका थिए
अपुर्ण सेताम्य वा भनौं, तुसारे केश भएकी आमा फाल्दै एक आदिम सुस्केरा र एक आदिम प्रश्न जो वर्षौं दोहोरियो जो वर्षौं तेहेरियो प्रश्नको जवाफ वाफ बन्छ नदेखिदै अदृश्य हुन्छ अनि वर्षिन्छ हरेक वर्ष । कहिल्यै पलायन
थाहा छ इट्टा ईट्टा मिलेर घर बन्छ जसरी थोपा थोपा मिलेर सागर बन्छ । कतै तिर गाउँ कतै बजार भन्ने गर्छौ आखिर मान्छे मिलेर त शहर बन्छ । घमण्ड नगर तिमी माइति बसिराख याद आउछ जब
हो, कानुन अन्धो हुन्छ । आखामा पट्टि बाधिएको त्यसैले त, देख्दैन अन्यायका ठुला ठुला खाडलहरु हो, कानुन अन्धो हुन्छ आखामा पट्टि बाधिएको त्यसैले त, देख्दैन मन्चन भैरहेका ठुला ठुला नाटकहरु उसले त मात्र सुन्छ । मालिकको
कुटो कोदाली गर्दै पसिना बगाउछन मेरा बा छोरो सहर पढाउन भनी कमाउछन मेरा बा ! आखिर बुझ्नै पर्छ मैले मेरा बाको पसिना राम्रो गरे स्याबास देलान् नत्र बर्बराउछन मेरा बा ! म सज्जन भए पो खुसी