जीन्दगीको यात्रामा बेलैमा आफुलाई चिन्न सक्नु पनि एक कठिन काम पो रहेछ। जब मेरो मनभित्रको ‘म’ले म को हु भन्ने आभास गर्दैन, आफ्नो मार्ग निर्देशन आफै कोर्दैन र त यहाँ आफुले आफुलाई खोज्न पर्ने स्थिती सिर्जना

गजल भोको पेट भरिदैन आँसु जत्ति खाए पनि, साहुले चामल दिएन रोए पनि कराए पनि। काग लाई बेल पाकेझै भयो उल्लास भएन, गाउँमा गाडी आए पनि ट्याक्टर आए पनि। उस्ले गहना किनेर लियो मलाई ज्वरो आयो,

पिढिको छेवैमा बसेर दाउराको भारिले पसिनै भएको मलाई नियाल्दै बाले भनेका थिए। तँ यत्ति सानो बोझले भिजिस? तेरो उमेराँ मैले यस्तै तीन गुणा बोक्थेँ। होला साहेद! को भावमा म मुख तितो मन अमिलो बनाउँदै मनैमनले भन्थेँ

मानवता हराएको देश बिचरा ऊ गरिब रैछ। अक्सिजनको अभावले ऊ मसानघाट पुगेछ। हुँदैन कोही मालिक बिरामी पर्दा। पल्लाघरे साइलो तड्पिएर मर्दा । ए  हजुर कस्ले खोजी गर्ने । कोही रोग सङ्ग अस्पतालको गेटमा लडिरहेका छ्न। कोही

सल्यान,वन्गाड कुपिण्डे नगरपालिका १ सल्यानका एक दम्पतिले छोराको सम्झनामा ‘चेतन‘ गजल पुरस्कारको लागि अक्ष्यकोष स्थापना गरेका छन्।नेपाली भाषा,कला,साहित्यको उन्नयनका लागि बिगत केहि बर्ष अगाडि देखि जिल्लामा विभिन्न साहित्य गतिविधि हुँदै आएका छन्। सल्यान कला साहित्य  परिषद्को