सायद चरीमाया गांउलेहरुको नजरमा सुन्दरताको पर्यावाची शब्द हुंदी हो । निकै चर्चापरिचर्चा थियो उसको गांउभरि । सबैको ओठ–ओठमा उ झुण्डिएकी थिइ । चरीमाया चरी जस्तै थिइ । कहिले कता कहिले कता बुर्र–बुर्र गरिरहने । गांउभरि ।

१) घर न घाटको हुन म कसरी आउँ सबको सामु रुन म कसरी आउँ जीवन दिन्छ्यौ ठानेकोथें सुपारी दियौ तिम्रा गोडा धुन म कसरी आउँ ।  २) मह काड, हात चाट पैसो पनि आउँछ गुन्द्री बुन,

तिमिलाइ देख्छु,बिगत सम्झिन्छु,आँखा रसिलो हुन्छ र यसरी मेरो जिन्दगी हरेक दिन बोझिलो हुन्छ । मैले आफ्ना दुबै खुट्टाहरु काटेर फालिदिए अब दुश्मनलाइ टाउकोमा टेक्न सजिलो हुन्छ। यसकारण चम्किलो बस्तुमाथि बिश्वास लाग्दैन मलाई अचेल प्राय नराम्रो बस्तु

कसैले नसोध्नु ! के खोज्न परदेश हिडेका हौ भनेर ? के खान परदेश हिडेका हौ भनेर ? कहिल्यै न अघाउने भोक लिएर ठुला ठुला सपना बोकेका बिमानमा हरियो राहदानी भित्रको नेपाली हुनुको प्रमाण बोकेर आफ्नो स्वतन्त्रता

  १) रहर आवश्यकतालाई पर्खेर बस्दैन । मौसम सुन्दरतालाई पर्खेर बस्दैन ।। जति सकिन्छ जीवनलाई प्रेमिल बनाऔं- समय अनुकुलतालाई पर्खेर बस्दैन ।। २) शिशिरमा झर्नु र वसन्तमा मुस्कुराउनु, जीवनभर चलिरह्यो । आफै आशा जगाउनु, आफै मन