शुक्रबार बिहानै गाउँबाट बुवाको फोन आएको थियो। दुध लिएर एकाबिहानै बजार पुग्दा फोन हान्नु भएको रहेछ ,बजारकै पि सि ओबाट। बुबाको हातमा फोन थिएन।ल्यान्ड लाईनबाट आउने प्राय फोन बुबाकै हुन्थ्यो। बिहानको तिनै बजे नै उठ्ने बानी

  बिग्रिएको दिमाग छोप्न  टाउकोमा हेलमेट लगायका हरु आफ्नो मन भित्र भ्रान्तिको कतुर बाकेर क्रान्तिको खोक्रो आदर्श छाट्ने हरु आफु भित्रै कुहिएको लाज पचायर म बिना पृथ्वी नै घुम्न छोड्छ भनेर दम्भ गर्दै अबसरबादको घर गरेका

थोरै सम्पती बढी साउको ऋण भएर के पुग्छ सानो घर टुक्रा जमीन भएर । ती बुढा पाखुरा चल्न छोडेछन बुझियो आज बाबाको अनुहार मलीन भएर । यो देशका युवा दिनहुँ पलायन छन यहाँ रोजगार पाउन कठीन

हेर्दा लक्का जवान जस्ती देखिने यानु मितिनी नेपालले काठमाडाैँमा अायाेजना गरेको एक कार्यक्रममा  देखा परिन झटा हेर्दा लहलहाँउदी रहर लाग्दी उनको जिवनको महाभारत अनौठो छ । कुनै बेला कसैले केहि बिषय सोधीहाल्यो ? अनुतरित भएर मन खिन्न

कति सकस हुँदो हो रुखलाई पालुवा फेर्न ? कति सकस हुँदो हो एउटा चरालाई गुँड बनाउन । कति सकस हुँदो हो घामलाई कालो रातको साम्राज्य चिरेर बिहानी ल्याउन । र, कति सकस हुँदो हो एउटी आमालाई