हात खुट्टा सग्ला भएर पनि अरुको भरमा बस्नु पर्छ सानोमा बा ठुली भएपछि श्रीमानको घरमा बस्नुपर्छ । मर्न हुन्न रे जहर पिएर के गर्नु जिन्दगी जिएर यहाँ जहाँ पत्थर पुजिन्छ सालिग्रामले बगरमा बस्नुपर्छ ।  दिल नभएको

सकिएन, सराबको बोतल छाड्न सकिएन चाहेर नि धर्तिको आँचल छाड्न सकिएन । आमा भन्छिन्- आँशु झार्दै जिन्दगी सकियो तर, डोको जाँतो र ओखल छाड्न सकिएन । उडेर चाँदनी टिप्ने रहर हुँदा-हुँदै पनि आकाश हेर्दै बसेँ धरातल

जीवन टुक्रिएर एक कप्टेरो उछिट्टियो गोली माउलाई लाग्यो बचेरो उछिट्टियो । एउटै ठेसले दुबैलाई उछिट्याइदियो तन तिम्रो उछिट्टियो मन मेरो उछिट्टियो । परदेश पुग्दा सपना त उछिट्टिए नै मायालुसंगै पाखा र पखेरो उछिट्टियो । कसले हाम

ढले जुन विहानि हुनेछ भोलि जिन्दगी एकदिन खरानी हुनेछ भोलि । आउँछ काल लान्छ टप्प कस्को दोष बोकी लानेत मलामि हुनेछ भोलि  उहीँ छाल उहीँ किनारा हुनेछन् साथि जलेको चिता कहानि हुने छ भोलि । कस्ले

  उ त्यसैले मनपर्छ पीडामा पनि मुस्कुराउन जानेको छ ! उ थोरै बोल्छ, मीठो बोल्छ ! उसले केही नजानेर होइन ! धेरै जानेर पनि उ मौन बस्न बानी परिसकेकी छे ! कसैलाई रुवाउने उसको चाहना होइन