साहित्य Archive

गजल
अहँकारकाे अादर्श छाटनेहरूलार्इ गर्भमै तुहिने सपना बाडनेहरूलार्इ । भ्रस्टचार सत्ता माेहमा फसेर फेरि साेझा जनतालार्इ ढाटनेहरूलार्इ । सुहाएन कहिले देशप्रेमी भन्न थुकेकाे थुक फेरि चाटनेहरूलार्इ । हिन्दु राष्ट्रकाे बिगुल फुकियाे किन प्रश्न छ

म त भन्छु – यस्ताे कसैकाे जीवनमा पनि नहाेस्
अभाव, पीडा र अन्यायमा बाँचेका जीवनहरु शीत जीवन जिउनुको सपनाहरू अनेकौ हुनेरहेछन् । अन्याय, अभाव र पीडामा पिल्सिएका जीवनहरुको लागि आफ्नो भन्ने छुट्टै संसार पनि त कहाँ हुदोरहेछ र ? उनीहरुको जीवन मा एउटा निर्बिकल्प हुटहुटी

एक संघर्षशील जनगायकको रामकहानी,स्वरका खानी तर नखुल्ने बानी
झट हेर्दा लक्का जवान अनि साधारण जिवनशैली त्यत्तिकै बिनम्र पनि आफुलाई जहिले पूर्ण नै ठान्ने कलाकारको परम्परागत रोग घमण्ड उनलाई कत्ति नै छोएको छैन । सर्लक्क हेर्दा अपत्यारिलो र हाँसीला लाग्ने रमण थामी एक शसक्त प्रगतिशिल

डियर ! मधुरस जस्तै लाग्छन मधुकरका यादहरु
फोनमा खबर सुन्दा पत्याउनै सकिन । धेरैचोटी सोधे । सोध्दा सोध्दा खबर सुनाउने मान्छेले फोन नै कटाएर पतासाप पो कसेछ । म भने बोलिरहेको रहेछु एकोहोरो । एकोहोरो बोलिरहनुमा कुनै आत्मियताको अनौठो रङ्ग छ्यापिएको हुनुपर्छ ।

पर पुरुषसंगको पहिलो रात
मयमनसिंहमा प्राइभेट कोठा नपाइए पनि ढाकामा पाइन्छ भनेर रुद्र भनिरहन्थ्यो । तर, म कसरी ढाका जान सक्थेँ र रेलमा चढेर एक्लै जान त सक्थेँ होला, तर घरबाट अनुुमति देलान् र अन्त्यमा सान्दाइ मयमनसिंह आएका वेला ढाका

तिमीले विजय हासील गर्दापनि जितेकी हुनेछ्यौ र पराजय भोग्दा पनि तिम्रै जित मानिने छ
प्रिय बहिनी रेणु दाहाल तिमीलाई शुभकामना ! अबको तिम्रो दिन यस्तो आउदै छ कि तिमीले विजय हासिल गर्दा पनि जितेकी हुनेछ्यौ र पराजय भोग्दा पनि तिम्रै जित मानिने छ। मान्छेले तिम्रो यति धेरै डाहा गरे जसले

प्रचण्डको नाटकीय स्वरूप र शहिदका सपनाहरू
… कालो बादलको गुजुल्टो भित्र अत्याचारको एकहोरो पिसार्इमा थिचोरीएर निचोरिएका ति अपहेलित मनहरुको एउटा सपना थियो । जीवनमा कम बाचेर धेरै सपनाहरू पूरा गर्ने लक्ष्य बोकेका मेरो प्रिय सहिदहरु आज मेरो अगाडि कहि कतै देख्न सकिरहेको

मलेसियन कम्पनी र नेपाली युवाहरूको हविगत
गरिबीको चपेटामा परेको पश्चिम नेपालको कर्णाली अञ्चलको कालीकोट जिल्लाको थिर्पु गावस ३ मा मेरो जन्म भएको थियो । बुबा मन्दीराज बम र आमा दानादेवीको कोखबाट २०५० असोज २८ गते मेरो जन्म भएको थियो । मेरो घरमा

मान्छेहरु भन्थे कालोकोट, सेतोकोट र पेटीकोटको भर हुँदैन
मान्छेहरु भन्थे कालोकोट, सेतोकोट र पेटीकोटको भर हुँदैन । बुझ्दिन थिएँ किन र के अर्थमा कसले यसो भन्यो तर आज यसैकारण म मर्नु न बौलाउनुको अवस्थामा छु । श्रीमान् सुन्धारा कारागारमा छन् । भगवान् जस्तो मेरो

प्रचण्डको चरित्रमा जति सुनपानी छर्केपनि शुद्धता आउने छैन् ,
प्रिय बहिनी उषा मुटु भरीको माया अनि न्यानो अभिबादन बहिनी उषा ... समय पनि कस्तो निष्ठुरी रैछ म उसै पनि समय सँगै कुद्न नसकेर आफ्नो जीवनको आजको दैनिकी लाई उतार्न नसक्ने अबस्थामा थिए । ३० मिनेटको