जहाँसम्म यो प्राण रहला सङ्गै बिताउला जीवनका प्रत्यक शृङ्खला सङ्गै बिताउला । नङ मासुको सम्बन्ध झै कहिल्यै नटुटोस् फूललाई भन्छ त्यो गमला सङ्गै बिताउला । आजसम्म यो जिन्दगी न बाँचेरै बाचियो सिकायौ भने बाँच्ने कला सङ्गै

१) मनका पिडा,ब्यथा खोल्दा सोच्नु पर्दैन एकले अर्कालाई छिचोल्दा सोच्नु पर्दैन गरिबले सत्य बोल्दा जिब्रो काटिन्छ यो नेपाल हो धनिले बोल्दा सोच्नु पर्दैन । २) बिझेकोथ्यो मनमा वचन छोड्ने मान्छेको यादहरु मात्र थिए जतन छोड्ने मान्छेको

मृत्यु बोकेर दैवको उडान थाहै नदिई आयो लास बोकेर विदेशी विमान थाहै नदिई आयो । पोहर साल आयो सबै उज्यालो निभाएर गयो यो साल के निभाउन तुफान थाहै नदिई आयो । घरबार लुट्न बाढी पहिरो हल्ला

सायद चरीमाया गांउलेहरुको नजरमा सुन्दरताको पर्यावाची शब्द हुंदी हो । निकै चर्चापरिचर्चा थियो उसको गांउभरि । सबैको ओठ–ओठमा उ झुण्डिएकी थिइ । चरीमाया चरी जस्तै थिइ । कहिले कता कहिले कता बुर्र–बुर्र गरिरहने । गांउभरि ।

१) घर न घाटको हुन म कसरी आउँ सबको सामु रुन म कसरी आउँ जीवन दिन्छ्यौ ठानेकोथें सुपारी दियौ तिम्रा गोडा धुन म कसरी आउँ ।  २) मह काड, हात चाट पैसो पनि आउँछ गुन्द्री बुन,