झरी परिरहेको थियो, म रुझिरहेको थिएँ। झरी परिरहेको थियो, उनीहरू भिजिरहेका थिए। तर सबैको भीजाई आनन्दको थियो, मेरो रुझाई पीडाको थियो अरू ओत छोडेर भिजेका थिए । म ओत नभएर रुझेको थिएँ, तर हेर्दा लाग्थ्यो सबै

सजाएका महलहरु ढलाएर गयौं, प्रेम रुपी उपहारहरु जलाएर गयौं । निस्छल हाम्रो प्रेम सम्बन्धमा तिमिले, अनेकथरी आरोप हरु चलाएर गयौं । तिमिप्रती समर्पित दर्जनौ सपनाहरु, र भावनाहरु वायुवेगमा उडाएर गयौं । अँध्यारो त्यो औंशिको रात बिर्सेर

तिम्रो घमण्डले फोड्न सक्ने चट्टानसम्म हो । आखिर यो जिन्दगीको यात्रा चिहानसम्म हो । कुनै संवाददाता जस्तै लाग्छन् कुरा काट्नेहरु नभएको कुरा पुर्याउने दुनियाँको कानसम्म हो । प्रेमको परिभाषा नबुझ्नेहरु अदालतसम्म पुग्छन् सम्बन्ध बिच्छेदमा फेरिन सक्ने

जहाँ म एक्लै थिएँ र आफुलाई बच्चानै छु भन्ठान्थें ।अनि घरमा पनि जे माग्यो त्यहि पूरा हुन्थ्यो । म सानोतिनो काम गरेर आफ्नो जीवन गुजारिरहेकी थिएँ । चुलबुले र चकचके म, कसैले नक्कली भन्दै जिस्काउने वास्तविकता

पेट्भरी हलाहल बीष र जिब्रोमा अमृत बोकेर कुट्नैतिक तवरले भित्रिन खोजिरहेको छ ब्वाँसो रुपि अमेरिकी साम्राज्यवाद एमसीसीको नाम बोकेर । देशका अन्धभक्त विद्वान् र भ्रष्ट बहिराहरुले नेपाली माटो रणभुमिको मसानघाट र जनतालाई मुर्दा बनाएर यता बोलाइरहेको