तनावमा पुगेर जिवनभर पिरमा पुगेर फर्किनुछ एकदिन प्रेमको नजिर पुगेर । तिमी बिना बाच्नै सक्दैन भन्ने प्रेमी टाढा भयो प्रेमिकाको शरीरमा पुगेर । पहिले बाआमालाई विद्राश्रम पठायो पछि धार्मिक बन्यो छोरो मन्दिरमा पुगेर । यी आखामा

बिचरा गरिब मर्दै गए, चिता जल्दै रह्यो कयौं बर्षसम्म यसरी नै गति चल्दै रह्यो । हामी कत्ति बुज्रुग छौ,ज्यूँदै बलि चढाउने चिता सुँघ्न नपाई सालिक भनें ढल्दै रह्यो । अनेक तरंगहरुमा म तँ, प्रभाती चढाउँथें त्यो

घटना घटित हुन समय लाग्दैन । वर्तमान अतीत हुन समय लाग्दैन । आएर आँखामा जो बस्दछन् सजिलै  त्यति नै पतित हुन समय लाग्दैन । गर्दछ जस्ले केवल नाटक र अभिनय  त्यो यहाँ चर्चित हुन समय लाग्दैन

यो मन तिमीप्रति कदापि हार्दिक हुन सक्दैन एक घाउ छ जो ओखतीले ठीक हुन सक्दैन । तिमीले कति सजिलै बिबाहको निम्तो पठायौ म हिम्मत गरेपनि उत्सवमा सरिक हुन सक्दैन । एक म हुँ प्रेम गरेर पनि

पीडा लुकाएका छौं अर्कैको संसारमा धोकेबाजलाई जिताइ पठायौं सरकारमा । जो बेइमान थियो उसैलाई विश्वास गरियो र पछुताउनु परेकोछ फैसला गरेर हतारमा । कोहि भोट दिएर सिमला गए कोहि बम्वई सरकारले राहदानी दिएर पठायो कतारमा ।