मानवता हराएको देश

बिचरा ऊ गरिब रैछ।
अक्सिजनको अभावले
ऊ मसानघाट पुगेछ।
हुँदैन कोही मालिक बिरामी पर्दा।
पल्लाघरे साइलो तड्पिएर मर्दा ।

ए  हजुर कस्ले खोजी गर्ने ।
कोही रोग सङ्ग अस्पतालको गेटमा लडिरहेका छ्न।
कोही भोग सङ्ग झुपडीमा।
म एक छिन जिल्ल परे,
कोरोना कोरोना जप्दै,
हातमा सरकारी छाप छ।
उफ  काम दलाली गर्छ।
बिचरा ऊ गरिब रैछ ।

छिमेकी दिदीलाई सुत्केरी ब्यथा लागेको छ।
सरकारीमा जाऊ उपचार छैन।
प्राइभेट जाऊ पैसो छैन।
ऊनी दिदि नेपालकै नागरिक हुन रे।
बिचरा  पैसाको अभावले अनागरिक बनाईएछ।

ए हजुर, रोई रहेका छन ती नाङ्गा र भोकाहरु।
पुछ्नै सकिएको छैन आसुका थोपा।
जहाँ कहीँ बर्बरता रोदन सुनिएको छु।
म त जिउँदै लास भएको छु।
बिचरा, ऊ गरिब रैछ।

त्यो डाफे चरी हेर त बनभरी।
सिकारीले गरेर मनपरी।
कराउँदैछन गुड्का बचरा।
कठै  बिचरा भन्दिने को छ र।

कोही रोगमा छन, कोही भोगमा।
छैन अक्सिजन, छैन बेड कहाँ गएर बस्ने।
धनीलाई मार्दा हत्यारा भन्ने।
गरिब लाई मार्न बहादुर बन्ने।
ति बुढा बा आमा।
पिडै पिडाले हेर कति रुन्छन।
बिचरा  ऊ गरिब रैछ।

कोरोनाको मन्त्र जप्दै।
कोही लुट्दैछन, कोही कुट्दैछन।
भोका ती मजदुर बाटोमा मर्दैछन।
मानवता के हो रु खोजी गर।
अन्धो भई धर्मलाई नसोध।
शान्ति देऊ अब नसताऊ मानव भएर।
हे मुर्ख हो दुस्ख नदेऊ दानव भएर।

पशुभन्दा नराम्रो छ मानव हु भन्छ फगत।
सोझामाथी ऊ आफैले गर्दैछ रजाइँ।
बिचरा  गरिब अक्सिजन,उपचार नपाएर तड्पिएर मर्नुपर्ने।
कस्तो खालको हो यो सजाए।
मान्छेले नै मान्छेलाई मारेर।
मानव हु भन्छ फेरि फगत।
कठै  कस्तो हो यो मानव जगत।

ए, मालिक हो ।
खुन चुसेर नछोड उसलाई पिडा हुन्छ।
बरु गोलि हानी मारेकै ठिक हुन्छ।
पैसा, पुजी सबै बलियाका हातमा।
कस्तो अचम्म राक्षस ईश्वर उनकै साथमा।
यो धर्ती सोझाको भन्ने कहाँ हुन्छ।
मालिक बनेर काखमा लिए नी।
अर्थ हुदैन आसु नबगाऊ।
एक अर्कोलाई बुझ जे सकिन्छ सघाउ।
बिचरा  ऊ गरिब रैछ।

हे, संस्कार नभएका शासकहरु हो।
फेरी पनि समाज ढिलो चाडो फेरबदल होला।
खाली हिन्नुपर्ला भोली रित्तो झोला बोकी।
धेरै भयो अब पुजीवादी चरीत्रलाई फाल्नुपर्छ चाडैं।
बनमा जस्तै डडेलो लगाई।
जागौ सबै नलडी हुँदैन अन्तिम लडाई छ बाकी।
फाल्नैपर्छ दलाली शासन जरो नै नराखी।
अन्याएको बिरोधमा कोर्न पर्छ सलाई।
नलडी हुँदैन अन्तिम लडाइँ ।