यहि हावामा निसास्सिएर
ब्ल्याक होल तिर भागिरहे जस्तो छु
म – यो समय

जलेर खाग भएको मनको टुक्रा छ हातमा
ओठबाट फुस्किन बाँकि
कारुणीक चित्कार छ
र खुट्टामा लपेटिएको उहि पुरानो बाटो छ ।

तर आँखाहरुबाट
पुछिएको छैन तिम्रो तस्वीरको स्केच ।

अर्धकट्टि जस्तो सम्बन्ध
र बाढिले कटान गरेको खेत जस्तो अनुहार लिएर
म उभिएको छु
तिमीले झुण्डिएकै रुख अगाडी ।

वर्षौ देखि चुपचाप छ यो रुख
युद्धमा खुट्टा गुमाएको घाईते सिपाही झै
सपनाहरुको बैशाखी लिएर उभिरहे जस्तो

यो रुख रातभर रुन्छ की खै
प्रत्येक विहान
पातहरुमा आँसुहरु टल्किरहेको देख्छु ।