ध्यान पुगोस् सम्बन्धि निकायमा…

यतिबेला कुन शब्दबाट उत्थान गरू मेरो गोत्री बासी आमा बुवा तथा दिदिबहिनीको उजाड अनि मरूभुमी बनाइएको पिडालाई मलाई नै थाहा छैन । म पनि त्यहि माटो र त्यहि धर्तीमा जन्मेको एक पात्र हुँ । मन दुःखछ मुट्ट दुःछ अनि त्यो देखेको रजाईलाई खोतल्न  लाग्छ । त्यहि कु शासनमा हर्केको म दुःख के हो ? सुख के हो  ? राम्रोसँग बुझ्दै अगाडि बढेको छु । मेरो जन्म भुमि कुन सतिले सरापेको भुमि हो ? माटो हो । त्यो त ईतिहाँसको पाना पल्टाउनु पर्छ । हो साँचै मेरो जन्म भुमिलाई सतिले सरापेको हो भन्न  दुई मत छैन । आज कुन शब्दको उत्थान गरूँ झैँ लागिरहेकाे छ  ।

अहिलेपनि मेरो जन्म भुमिमा उहि २००७ सालका राणाहरूले चलाएको शासन कायम नै रहेको देख्दछु । यो लोकतन्त्र गणतन्त्रको समयमा के कस्ता अधिकार छन्  गाेत्रीबासीलाइ जानकारी छैन । त्यसलाई औँल्याएर हेर्ने हो भने मेरो मस्तिष्कमा सुनामी तेज गतिमा चल्छ । किनकि त्यो सुन्दर अनि लाभदायक जन्म भुमिमा ति रौजौटेहरूले चलाएका हरेक कदममा शासक्तो देख्दछु । अनि भन्न मन लाग्छ मेरो सुदुरको बाजुरा अनि बाजुराको जगन्नाथको ए करौतेहरू कहिलेसम्म मेरो गोत्रीको मुहार फेर्छौ हरेक गरिब अनि निमुखा जन्तालाई कहिलेसम्म बालुवा माथि घर बनाउने सपना देखाउछौ ।

बर्षेनी भोकमरि र खडेरीले सताईरहने मेरो जगन्नाथ अनि गोत्रीको बहिले फेर्छौ काँचुली देशमा हजारौ हजार सहिद भएर राजतन्त्र अनि तानाशाहको त अन्त्य भयो । भने तिमी झुट्को खेति गरेर लुट्न पल्केकाहरू जन्तालाई भरमको खेति गराउन के नै लाग्छ । यो मेरा आँखाले दृष्टि भ्रम त पक्कै भएको नहोला अनि हामीसंग थुप्रै बिकासका पुर्वधारहरू छन् । तिमी नै वडादेखि पालिकासम्म राज गर्छौ हरेक योजना पारित गर्छौ अनि जनताबाट पेटमा लात हानेर तिम्रै आधुनिक मेसिन प्रयोग गराएर आफै भुडी भर्छौ ।

अनि यो बिकासको पुर्वधारहरूलाई उपयोग गर्न नपाउनु कस्तो दुर्भाग्य तिमीहरूलाई नै थाहा छ । अनेकौ सपना बोकेका मेरा गोत्रीका सुन्दर सपनालाई किन खरानी बनाईदैछ । अन्धकार रातमा विताउने ति निमुखालाई उज्यालोमा रमाउने मेरो गोत्री बासिको लघुबिधुतलाई कहिलेसम्म मागि खाने भाँडो बनाउछौ । ए नालायकहरू भद्र भलादमि भनाउदाहरूले हरेक योजना अल्पत्र पारेका छन् । जुन गोत्रीबासि जनताको पसिनामा र श्रम उपयोग गरेर ति भनाउदा नेता ठेकदारहरूले जनताको पसिना बगाएर श्रम गराएका उचित व्यवस्थापन कहिले गर्छौ गरिबको बस्तिलाई कहिले उज्यालोमय बनाउछौ ।

बर्षौ बित्यो उज्यालोको सपना अनि कहिले पुरा गर्छौ जनताको सपना ति गरिव जनताको भोटको हकदार मै हुँ भन्ने सपनाहरू छोडीदेउ । होईन भने उन्नति बिकासको जिम्मेवारी पुरा गर । गरिबको अध्याँरो बस्तिभत्र लुकेर रहेका हरेक सपनाहरू कहिले निहालेर हेरेका छौ । अनि म फर्केर हेर्छु मेरो जन्म भुमि त्यहाँ रजाई गर्ने नामद्व अनि ठुलाबडा भनाउदालाई यिनै अथक समस्या र पिडा कोट्याएर देखाउन मन लाग्छ अनि सम्झन्छु,गरिब मेरो बस्ति ।

भन्न मन लाग्छ गरिब बस्तिबाट चुनेर पठाईएका वडादेखि गाउँपालिकासम्मका ठुलाबडालाई यदि साँचिकै बिकासमा हेरफेर गरिदैन भने हरेक हामी जस्ता युवा यो भुमिमा जन्मेलिएकालाई पाखा लगाएका छौ । अनि क्षामता बहन गर्ने प्रति आभारी रहने छौ । यो धर्तिमा एक मुठी शाहास रहुन्जेल अन्याय अत्याचार माथि चोर औँला उठाउने छौँ भविष्यका कोपिलाहरूलाई अन्य बिरूद्वको पाठ पढाउने छौ । र फेरि आउँछ होला जनताको घर दैलोमा देउशी भैलोको नाटक ल्याएर अनि खबदार जनताले हरेक घरदैलो बाट लखेटिने अबस्था नआउला भन्नु छैन । घुमदै फेर्दै रम्झाटावर भनेझै नबनोस चेतना भया !

बाजुरा  हाल काठमाडौं ।